Υπέρ:
- Το αυτονόητο αυτόνομο σύστημα ψύξης, που σε βγάζει από τον μπελά να βάζεις κάδους στην κατάψυξη.
- Σχετικά αθόρυβο.
- Εύκολο καθάρισμα.
Κατά:
- Αδύναμος αναδευτήρας, που τα «παίζει» μόλις το παγωτό πάει να αποκτήσει συνοχή και να σκληρύνει. Θεωρώ ότι αυτό είναι το μεγαλύτερό του μειονέκτημα.
- Με υψηλή εξωτερική θερμοκρασία, δεν μπορεί να πιάσει τους βαθμούς ψύξης που υπόσχεται. Στην περίπτωσή μου, μεσημέρι με θερμοκρασία δωματίου 27°C, η συσκευή πήγε κατά μέσον όρο στους -12°C. Το βραδάκι που δρόσισε κάπως, πήγε μέχρι -16°C. Πιθανότατα, τον χειμώνα που είναι χαμηλές οι θερμοκρασίες να μπορεί να κατεβαίνει κάτω από τους -20°C ή τους -30°C, αλλά τί να το κάνεις τότε; Το καλοκαίρι είναι που...καιγόμαστε πιο πολύ για παγωτό.
- Ο κατασκευαστής δίνει μέγιστη ποσότητα υλικού που μπορείς να βάλεις στον κάδο τα 1.200 ml. Στην πραγματικότητα, αν βάλεις πάνω από 700-800 ml αρχίζουν τα παρατράγουδα με τον αναδευτήρα, όπως προανέφερα.
- Όταν κάποιες φορές ζορίζεται, μυρίζει καμένο στην περιοχή του μοτέρ. Βάζω τον ανεμιστήρα να χτυπάει πάνω του, αλλά δεν αλλάζει και πολλά πράγματα.
- Ο αναδευτήρας είναι αρκετά δύσκολος στο σπατουλάρισμα όταν έρχεται η ώρα να αδειάσεις το παγωτό από τον κάδο, λόγω του ότι έχει πολλές γωνίες και δύσκολα σημεία για τη σπάτουλα. Βασικά, αν ασχοληθείς πολύ με το «ξεκοκάλισμα» του αναδευτήρα, το υπόλοιπο παγωτό στον κάδο θα ξαναγίνει γαλατάκι.
Ουδέτερο:
- Η υφή του παγωτού είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη. Όσο μεγαλύτερη ποσότητα μείγματος μπει στον κάδο, τόσο πιο μαλακή υφή στο τελικό αποτέλεσμα. Και το αντίστροφο. Θεωρώ ως σημείο τομής τα 700-800 ml.
Συμβουλές:
- Με υψηλή θερμοκρασία δωματίου, βοηθάει κάπως τη διαδικασία εάν το μείγμα είναι ήδη κρύο κι ο κάδος έχει μπει για κανένα μισάωρο στην κατάψυξη.
Συμπέρασμα:
Δεν θα την ξαναγόραζα, ούτε θα την πρότεινα. Ο ταπεινός κάδος-παγωτομηχανή των 40-50 €, μου έχει δώσει καλύτερα αποτελέσματα και πιο γρήγορα (βέβαια, με το τίμημα της κατάληψης μιας θέσης στην κατάψυξη).