Στο βιβλίο του Το Εβραϊκό Ζήτημα (1843), ο Μπρούνο Μπάουερ υποστήριξε ότι οι Εβραίοι θα μπορούσαν να επι- τύχουν πολιτική χειραφέτηση μόνο εάν εγκαταλείψουν την ιδιαίτερη θρησκευτική τους συνείδηση. Πίστευε ότι η πο- λιτική χειραφέτηση απαιτεί ένα κοσμικό κράτος και ένα τέ- τοιο κράτος δεν άφηνε κανένα «χώρο» για κοινωνικές ταυτότητες όπως η θρησκεία. Σύμφωνα με τον Μπάουερ, τέτοιες θρησκευτικές απαιτήσεις είναι ασυμβίβαστες με την ιδέα των «Δικαιωμάτων του Ανθρώπου». Η αληθινή πολι- τική χειραφέτηση, για τον Μπάουερ, απαιτεί την κατάρ- γηση της θρησκείας. Ο Καρλ Μαρξ απάντησε στον Μπάουερ στο δοκίμιό του Για το Εβραϊκό Ζήτημα το 1844. Ο Μαρξ απέρριψε την άποψη του Μπάουερ ότι η φύση της εβραϊκής θρησκείας εμπόδιζε την αφομοίωση από τους Εβραίους. Αντίθετα, ο Μαρξ επιτίθεται στην ίδια τη διατύπωση του Μπάουερ για το ερώτημα «μπορούν οι Εβραίοι να χειραφετηθούν πολι- τικά;» ως ουσιαστικά συγκάλυψη της φύσης της ίδιας της πολιτικής χειραφέτησης. Ο Μαρξ χρησιμοποιεί το δοκίμιο του Μπάουερ ως αφορμή για τη δική του ανάλυση των φιλελεύθερων δι- καιωμάτων. Ο Μαρξ υποστηρίζει ότι ο Μπάουερ κάνει λάθος στην υπόθεση ότι σε ένα «κοσμικό κράτος», η θρη- σκεία δεν θα παίζει πλέον εξέχοντα ρόλο στην κοινωνική ζωή. Ως παράδειγμα, αναφέρεται στη διάχυση της θρη- σκείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες, σε αντίθεση με την Πρωσία, δεν είχαν επίσημη θρησκεία...