Δεν ξέρω τι γίνεται με τον κόσμο και γράφει αυτά που διαβάζω στις κριτικές. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι υπάρχει τρομερή έλλειψη εμπειρίας. Κάποιοι λένε είναι ακριβό. Μα είναι πάμφθηνο. Πήρα το 2018 τα 30cm στα 27,70€ και κρατάει όπως λένε πολλοί ~2 χρόνια. Δηλαδή με 14€ το χρόνο έχεις ένα κορυφαίο τηγάνι. Τα μαντεμένια επώνυμα τηγάνια σε αυτή τη διάσταση κοστίζουν κοντά στο 140άρι. Θα κρατήσουν 10 χρόνια; Και αν ναι, με τι συντήρηση; Διότι χωρίς συντήρηση και κολλάνε και σκουριάζουν. Με τι βάρος; Που αν σου πέσει το μαντεμένιο από το χέρι γίνεται κομμάτια και σπάει και ό,τι πλακάκι υπάρχει στο πάτωμα. Γιατί ναι, το διάβασα κι αυτό: "το tefal είναι βαρύ". Βαρύ σε σχέση με τι; Κάτι ψεύτικα τηγάνια της γιαγιάς μου που μόλις τα αφήσεις πάνω στο μάτι στο τέρμα της έντασης στραβώνουν; Το τηγάνι είναι πανάλαφρο για τις επιδόσεις του και στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει ακόμη πιο χοντρό πάτο (πιο βαρύ άρα), για να μπορεί να συσσωρεύει και να διατηρεί ακόμη καλύτερα την ενέργεια. Απλά, καταλαβαίνω, ότι ο κατασκευαστής δεν έχει φτάσει ακόμη σε τόσο ανθεκτική αντικολλητική επίστρωση ώστε να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Κάπου είχα διαβάσει ότι τη συγκεκριμένη επίστρωση, ονόματι "Titanium Excellence 3x" είχαν δυσκολευτεί να την κολλήσουν στον πάτο του τηγανιού, λόγω..... αντικολλητικότητας.
Το τηγάνι, στα 30cm αγοράστηκε 03/04/2018. Κατ' αρχάς τηγανίζω, σημαίνει μαγειρεύω σε καυτό λάδι. Ψήνω σημαίνει βάζω το φαγητό σκέτο μέσα σε τηγάνι που καίει και το μαγειρεύω έτσι, χωρίς λιπαρή ουσία. Το τηγάνι μου, αυτά τα 2 χρόνια που το έχω, δεν έχει τηγανίσει σχεδόν ποτέ. Έχει κατά 99% της χρήσης του, μόνο ψήσει. 4-5 ημέρες τη βδομάδα και πάντα 2 φορές τη μέρα γιατί ακολουθώ αυστηρή διατροφή. Γύρω στους 18 μήνες άρχισε να φαίνεται η πτώση της απόδοσης και στα 2 χρόνια ήταν πλέον στο 50% της αρχικής του αντικολλητικότητας και -για τις δικές μου ανάγκες- ήθελε αντικατάσταση. Το έδωσα στους γονείς μου, που -για τις δικές τους ανάγκες- το βρήκαν ολοκαίνουργιο και είπαν ότι δεν έχουν δει τόσο αντικολλητικό τηγάνι. Μισό λεπτό να ξεκαθαρίσω τι σημαίνει το 50% της αρχικής επίδοσης. Μπορεί ακόμη να ψήσει τα φαγητά χωρίς ίχνος λαδιού. Με εξαίρεση το αυγό και το στήθος κοτόπουλο.
Η χρήση που γινόταν στα 2 αυτά χρόνια, ήταν: τοποθέτηση πάνω στο μάτι, άναμμα ματιού στο τέρμα, αναμονή 10-20 λεπτά (ανάλογα τη θερμοκρασία περιβάλλοντος) έως ότου φτάσει στη θερμοκρασία που οι μάγειρες αποκαλούν "screaming hot" (δηλαδή "ουρλιάζει καυτό"), τοποθέτηση του φαγητού, ψήσιμο. Εδώ να πω ότι όταν ο καιρός είναι καλός, ψήνει εκτός σπιτιού σε μάτι αερίου με προπάνιο. Μιλάμε για ασύλληπτες θερμοκρασίες. Το PTFE, δηλαδή αυτό που λέμε αντικολλητική επιφάνεια, από τους 230 βαθμούς κιόλας, αρχίζει να σιγολιώνει και να εξατμίζεται. Γενικά δε συνιστάται να αφήνεις το τηγάνι άδειο να πηγαίνει πάνω από τους 200. Εγώ συχνά τοποθετώ μέσα το φαγητό και ξεκινάω το ψήσιμο αφού πιάσει ~250. Παρά την εξτρήμ αυτή χρήση, για την οποία δεν προβλέπεται να αντέχει το σκεύος, μέχρι τον ενάμιση χρόνο ήταν σαν καινούργιο.
Τέλος, κάτι σημαντικό. Πολλοί λένε ότι το λάδι δεν κάθεται στο κέντρο γιατί δεν είναι επίπεδο. Αν το λάδι κάθεται όλο στο μισό τηγάνι και το άλλο μισό είναι στεγνό, τότε το μάτι θέλει αλφάδιασμα, όπως ήθελε και το δικό μου. Αν το λάδι σκεπάζει οριακά τον πάτο, μόλις ζεσταθεί το σκεύος, θα παραμερίσει το λάδι και αλλού θα καλύπτει το τηγάνι και αλλού όχι. Αυτό δεν είναι επειδή ο πάτος δεν είναι ίσιος, αλλά επειδή η επιφάνεια είναι τρομερά αντικολλητική και στην ουσία γίνεται αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία που έχω επισυνάψει. Ο μόνος τρόπος για να το αποφύγουμε αυτό είναι να μαγειρέψουμε με περισσότερο λάδι.
Σημαντικές σημειώσεις που πολλοί προφανώς δε γνωρίζουν και μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω όλες αυτές τις αρνητικές κριτικές. Το τηγάνι δεν πλένεται. Ούτε ακόμη και αν καρβουνιάσει το φαγητό και κολλήσει στο σκεύος. Μόλις κρυώσει στους 60-80 βαθμούς περίπου, ξεπλένεται με καυτό νερό (60-80) και καθαρίζει εντελώς χωρίς καθόλου τρίψιμο. Εγώ σφουγγάρι δεν έβαλα ποτέ, ίσως μόνο με το χέρι μου. Εν συνεχεία σκουπίζεται με μια πετσέτα για τυχόν κατάλοιπα λίπους από το κρέας που μαγειρεύτηκε και πάει προς αποθήκευση. Σε όσους έκανε καρούμπαλα, είναι επειδή το έβαλαν κάτω από το κρύο νερό της βρύσης απ' ευθείας μετά το μαγείρεμα.
Επίσης πιρούνι, μαχαίρι, ή μεταλλική λαβίδα, τσιμπίδα κλπ μέσα στο σκεύος, δε χρησιμοποιείται ποτέ. Υπάρχουν εργαλεία είτε ξύλινα, είτε μεταλλικά ντυμένα με σιλικόνη για αυτή τη δουλειά.
Τέλος, όλα τα χερούλια, ακόμη και στα πανάκριβα fishler σκεύη, που κοστίζουν μισθούς ολόκληρους, χαλαρώνουν. Αν μείνουν έτσι, σπάνε. Με το κατάλληλο εργαλείο, σφίγγουμε δυνατά τα χερούλια μας και τότε δε θα σπάσουν ποτέ, όση δύναμη και αν βάλουμε κατά τη χρήση.
Με όλα αυτά υπ' όψιν, και στην τιμή που το αγόρασα, είναι το καλύτερο τηγάνι που έχω δει έως τώρα. Με διαφορά.