Αξιολογήσεις χρηστών

• 

  5

  Giorgos_Sardelis.

  05/01/2025Έμπειρος χρήστης

  Επιβεβαιωμένη αγορά

  Eνα πόνημα που θα μπορούσε να διαβαστεί με πολλούς τρόπους. Το πρώτο και μάλλον αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι ο αντίχριστος για τον Νίτσε είναι ο ίδιος ο Χριστιανισμός και μάλιστα ο Χριστιανισμός του Παύλου και κατ’ επέκταση των ιερέων, οι οποίοι, κατά τον Νίτσε, διέφθειραν το μήνυμα του Ιησού με ταπεινά, γήινα και πολιτικά κίνητρα.

  Στο γενικότερο πνεύμα των κραδασμών που έφερε η θεωρεία του Δαρβίνου, ο Νίτσε επηρεάστηκε από τις θεωρείες των Wilhelm Roux, William Henry Rolph, Léon Dumont και Καρλ Βίλχελμ φον Νέγκελι. Μαζί και με άλλες επιρροές όπως των προσωκρατικών ελλήνων φιλοσόφων κ.α., ο Νίτσε διαπίστωσε τη θέληση για δύναμη ως κύρια κινητήρια ώθηση του ανθρώπου. Ωστόσο, δεν όρισε και δεν συστηματοποίησε ποτέ τι ακριβώς εννοούσε με αποτέλεσμα να ερμηνευτεί και να παρερμηνευτεί με διάφορους τρόπους.
  Έτσι θέλει λίγο προσοχή. Διότι ο Νίτσε με τη θέληση για δύναμη δεν λέει τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος· απλά διαπιστώνει τη φύση του. Κατά συνέπεια, ο Γερμανός φιλόσοφος βλέπει τον Χριστιανισμό του «ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην» ως μια θρησκεία ηττοπαθή και ως εκ τούτου προαγωγό μιας ανθρώπινης στάσης που διαφθείρει την αληθινή φύση του ανθρώπου. Θεωρεί δε ότι αυτή τη διαφθορά τη δημιουργεί επίτηδες το εκκλησιαστικό ιερατείο για να εμποδίσει τον άνθρωπο στην αναζήτησή της ελεύθερης σκέψης και (άρα) κατάκτηση της δύναμης, εξυπηρετώντας προφανώς την καθεστηκυία τάξη (πολιτική και εκκλησιαστική αρχή).
  Στα περί ηττοπάθειας του Χριστιανισμού, ο Νίτσε μάλλον δεν πρωτοτυπεί. Ο σημερινός αναγνώστης και αναγνώστρια, ενδεχομένως να έχουν ξανά δει τη συγκεκριμένη ιδέα σε έργα σαφώς επηρεασμένα από την αμφίσημη θέση του ιστορικού Έντουαρτ Γκίμπον (Γίββων, 1737 - 1794) περί του ρόλου της νέας θρησκείας στη κατάρρευση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

  Ο Νίτσε, λοιπόν, αποδίδει στο Χριστιανισμό (εμφατικά όχι στον Ιησού) και δη στον Προτεσταντισμό και το ιερατείο του, την αιτία κατάπτωσης του ευρωπαϊκού (και γερμανικού) πνεύματος και αξιών. Για τον Νίτσε ακόμα και αυτοί που δηλώνουν άθεοι στην πραγματικότητα είναι χριστιανοί σε λανθάνουσα κατάσταση που φέρουν στη σκέψη τους το «προπατορικό αμάρτημα» του Χριστιανισμού, αποζητώντας όχι την απελευθέρωση και ενδυνάμωση του ανθρώπου, αλλά την προβατοποίηση και την κοπαδοποίηση.
  
  Η αλήθεια είναι ότι «Ο Αντίχριστος» για εμάς σήμερα είναι μάλλον μια εφηβική, γεμάτη ορμή και οργή, πολυειπωμένη κριτική για την εκκλησία και που πολλές φορές στην Ελλάδα την κάνουμε μιμούμενοι τους «δυτικούς», με επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι «δυτικοί» ενάντια στις δικές τους πραγματικότητες, χάνοντας το δικό μας νόημα για μια εύστοχη κριτική προς τη δική μας πραγματικότητα και εκκλησία.
  Ο Νίτσε σε κάποια σημεία φάσκει και αντιφάσκει, ενώ αλλού δείχνει να μην λαμβάνει υπόψη του πολλές φιλοσοφικές (ειδικά όσες προέρχονται από την όσμωση με την κλασική αρχαιοελληνική παιδεία), κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις του Χριστιανισμού. Κυρίως, απορρίπτει το μήνυμα της Ανάστασης και δεν εκτιμά πως λειτούργησε, ιδεολογικά, ο Χριστιανισμός στη πρόοδο της Δυτικής Ευρώπης και στον περεταίρω εμπλουτισμό της αρχαιοελληνικής κλασική παιδείας που συντελέστηκε στην ελληνοβυζαντινή ανατολή και που λειτούργησε ως βάση για τη πρώτη. Ειδικά τους περίπου έντεκα βυζαντινούς αιώνες, ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής του, δεν τους λαμβάνει καθόλου σοβαρά υπόψην του. Τελικά δεν αποφεύγει και αυτός την κατάσταση του λανθάνοντα χριστιανού και κηρύττει μια δική του θέωση.

  Θέληση για δύναμη ή δύναμη της θέλησης; Φιλαυτία ή φιλαδελφία; Είναι η φύση ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο άνθρωπος; Τον Νίτσε ή τον αγαπάς ή τον σιχαίνεσαι. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις διαπιστώσεις του, αλλά με τα προκλητικά ερωτήματα που θέτει· ερωτήματα, τα οποία είναι αδύνατον να περάσουν αδιάφορα ακόμα και σήμερα.

  • 
  • 
  Σου φάνηκε χρήσιμη;ΝαιΌχι

  Αναφορά
• 3

  ckonstantar

  05/10/2023

  Επιβεβαιωμένη αγορά

  • Ποιότητα χαρτιού
  • Ήταν ευκολοδιάβαστο

  • Ήταν σχετικά ενδιαφέρον
  • Το ύφος γραφής μου άρεσε σε κάποια σημεία

  • Δε θα το πρότεινα για ανάγνωση