Άρχισα να γράφω στο χαρτί τις ιστορίες που μου έλεγε η μάνα μου. Αργότερα κουβέντιασα και με τον γραμματέα του χωριού, τον Γιώργο Παρ. Λυκουργιώτη, ο οποίος ήξερε πάρα πολλά, καθώς και με τον Αντρέα τον Καλλιμώρο που μου είπε όσα είχε ακούσει στην ταβέρνα του πατέρα του. Με ενδιέφεραν όλα γύρω από το Χωριό. Μου είπαν πάρα πολλά που τα μεταφέρω εδώ όπως και μερικά από τα βιώματά μου. Το κακό είναι ότι τότε δεν είχα το μαγνητοφωνάκι μου και χάθηκαν αρκετά. Αλλά και όταν το πήρα πολλοί δεν ήθελαν να μιλήσουν σε αυτό το πράμα, όπως το έλεγαν. Με παρακάλια, επιμονή, κυνηγητό... έμαθα, πιστεύω, την ιστορία του Χωριού. Περισσότερο όμως των Χωριανών. Το αποτύπωμα – στίγμα που άφησαν, από πού είχαν έλθει, τι δουλειές έκαναν και πώς τις έκαναν, πώς περνούσαν τον καιρό τους, πού περίπου έμεναν, τα κτήματά τους, τις συγγένειες που είχαν κ.λπ.. Τα περισσότερα από αυτά μέχρι περίπου το τέλος του 20ου αιώνα. Για τα νεότερα, θα βρεθούν άλλοι καλύτεροι και πιο ενημερωμένοι από εμένα.                                                                 Λάμπης Θ. Κωνσταντόπουλος