Απίστευτο τέλος στη σειρά του The Witcher και φάνηκε πως ακόμη και ο Σαπκόφσκι "έμαθε" από τα λάθη που έκανε στα προηγούμενα βιβλία του.

Ο καλύτερος τρόπος μεταφοράς των γεγονότων από το βιβλίο στον αναγνώστη, και αυτή τη φορά με διαφορετικούς τρόπους θυμίζοντας, αρκετές φορές, βιβλία του Τόλκιν στην περιγραφή της μάχης. Η μετάφραση είναι spot-on σε αυτό που χρειάζεται να αναφέρει, και φαίνεται πως αυτό είναι το βιβλίο με το οποίο εμπνεύστηκε η CD Project Red ώστε να δημιουργήσει τα παιχνίδια και πολύ πιο συγκεκριμένα, το περιβάλλον και τον κόσμο αυτό να τον φέρει μία απαράμιλλη ζωντάνια, κάτι που κάνει και ο συγγραφέας εδώ πέρα.

Δεν με "έχασε" σε καμία στιγμή, καθώς ήταν διαρκώς ένα βιβλίο με αρκετή περιγραφή και όχι "περιττή" που είχε στα άλλα και μερικές φορές κατέληγα να παραλείπω μερικές μικρές φράσεις.

Το τέλος σε αφήνει σε μία διαρκείς απορία, αλλά εάν κάποιος πάρει ότι η συνέχειά του είναι τα παιχνίδια, τότε θα γνωρίζει τι γίνεται. Πραγματικά, είναι το peak των βιβλίων του Σαπκόφσκι και δείχνει γιατί!

Η ποιότητα του βιβλίου είναι ακριβώς ίδια (λογικό κιόλας) με τα προηγούμενα στην αγγλική λογοτεχνία The Witcher βιβλία.

Κρίμα η σειρά στο Netflix δεν θέλει να ακολουθήσει τα γεγονότα ένα προς ένα, διότι μέσω αυτών θα είχαν καλύτερη σύνδεση.

Μην μπερδευτείτε όμως, διότι στο βιβλίο δείχνει πως έχει συνέχεια, αλλά δεν ισχύει, διότι είναι απλώς μερικές ακόμη ιστορίες που έφτιαξε ο Σαπκόφσκι αφού δημιούργησε το Lady of the Lake, και ήθελε οι fans του να τον ακολουθήσουν σε μία τελευταία "ιστορία" του Witcher, με τα γεγονότα που είναι ενδιάμεσα στα γεγονότα του "Σπαθί του Πεπρωμένου".