Η 8χρονη Βιολέτα παίζει ποδόσφαιρο, τρέχει με το πατίνι της και της αρέσει να φοράει Μπλε και Βιολετί – γράφει τα ονόματα των χρωμάτων με κεφαλαίο, γιατί είναι ακριβώς σαν τους ανθρώπους: είναι κι αυτά μοναδικά, όπως ο καθένας μας. Όμως δεν συμφωνούν όλοι μαζί της, ειδικά οι μεγάλοι. Πολλοί από αυτούς πιστεύουν ότι υπάρχουν πράγματα «αγορίστικα» και πράγματα «κοριτσίστικα», όμως η Βιολέτα ποτέ δεν το κατάλαβε αυτό. Έτσι μια μέρα αποφασίζει να ρωτήσει τον πατέρα της, ο οποίος είναι ζωγράφος και ξέρει από χρώματα. Είναι Μάης, είναι Παρασκευή απόγευμα, ο ουρανός βαθυγάλανος, κατάστικτος από λευκά σύννεφα, και ο πατέρας της βρίσκεται στον κήπο και περιποιείται τις γεντιανές. Οι γεντιανές στα ιταλικά είναι γένους θηλυκού, κι όμως τα λουλούδια τους είναι γαλάζια. Ευτυχώς κανείς δεν έχει λόγο να τις κριτικάρει, μιας και είναι λουλούδια. Δεν είναι το ίδιο για τους ανθρώπους, σκέφτεται η Βιολέτα. Όλα τα λουλούδια αρέσουν σε όλους, ακριβώς όπως είναι… Σε αυτή την ιστορία, εμπνευσμένη από συζητήσεις με τις κόρες του, ο Ιταλός συγγραφέας Ματέο Μπούσολα εξερευνά τα στερεότυπα των φύλων μέσα από τα μάτια της Βιολέτας, μιας μικρούλας που ήδη έχει ξεκαθαρίσει μέσα της τι είναι και τι θέλει να γίνει. «Το χρώμα που θέλεις να είσαι» είναι ένα βιβλίο για όλους μας, μικρούς και μεγάλους, που υμνεί τη μοναδικότητα, τη δύναμη της διαφορετικότητας, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και τη σημασία τού να μεγαλώνει κανείς απολαμβάνοντας το θαύμα των ποικίλων αποχρώσεων που έχει να προσφέρει η ζωή. Μια ιστορία για την ελευθερία, αφιερωμένη σε όλους όσοι θέλουν να ζωγραφίσουν τη ζωή τους με τα χρώματα της δικής τους επιλογής. Το βιβλίο τέσσερις ημέρες από την κυκλοφορία του στην Ιταλία, βρέθηκε κατευθείαν στα πέντε πρώτα μπεστ σέλερ των ιταλικών βιβλιοπωλείων, καθώς έδωσε τροφή για προβληματισμό σε γονείς και ανθρώπους που ασχολούνται με τα παιδιά, ενώ η κριτική το αντιμετώπισε ως ένα ανάγνωσμα ενθάρρυνσης κι αποδοχής, έναν υπέροχο ύμνο στο μη συνηθισμένο και στο να είσαι απλώς ο εαυτός σου.