Όταν γράφω ένα διήγημα κι υπάρχει κάποιος που συντονίζεται μ' αυτό κατά κάποιον τρόπο, τότε είμαι ευτυχισμένος. Τι άλλο να θελήσω; Είναι σημαντικό να κάνω αυτή τη δουλειά, γιατί κάποιος τη χρειάζεται. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως είμαστε άνθρωποι.
Οι ιστορίες του Κάρβερ, γεμάτες κοφτερές λεπτομέρειες, εικόνες και διαλόγους, αποκαλύπτουν με μαεστρία τον πόνο, τη δυστυχία και, καμιά φορά, τον τρόμο που κρύβεται πίσω από το συνηθισμένο. Με οδυνηρή, αστεία οξύτητα, συλλαμβάνει τα ηλεκτρικά ρεύματα και την απόγνωση που κυνηγούν τη ζωή των ανθρώπων και τη σφραγίζουν ανεξίτηλα. O Κάρβερ, ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους του 20ού αιώνα, αφηγείται τις ιστορίες του χωρίς να δείχνει φανερή συμπάθεια, χωρίς μελοδραματισμούς, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα που μιλούν οι ήρωές του, με ειλικρίνεια και τρυφερότητα γι' αυτές τις ραγισμένες καρδιές που κατοικούν στον κόσμο του.
Στον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται οι τρεις κύριες συλλογές διηγημάτων του συγγραφέα, "Λοιπόν, θα πάψεις, σε παρακαλώ;", "Αρχάριοι", "Καθεδρικός ναός", που αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του έργου του και του μοναδικού, ανεπιτήδευτου ύφους του.