Απόπειρα σκέψεων, συσσωρευμένων χρόνια, σε ένα είδος τάξης και όχι ακριβώς συλλογή ή ποιήματα. Το καθημερινό με το παγκόσμιο, το γενικό με το ειδικό, η απουσία με την παρουσία, η εξιδανίκευση και η διάψευση, το προσωπικό με το συλλογικό και οι «ήχοι» αυτών μπερδεμένοι ανάμεσα να διψούν για  συμπεράσματα ή σκοπούς σε καθημερινότητες που δεν ξέρουν τι περιμένουν. Η συγκυρία με την πλήρωση συνδιαλέγονται για να ορίσουν με λέξεις όλους εκείνους τους μικρούς θανάτους της καθημερινότητας μέσα από εικόνες και γεγονότα που μας είναι ασύλληπτο το βάρος τους και προσπαθήσαμε να τα αντικαταστήσουμε με έρωτες που δε βρήκαν τον κοινό τους δρόμο.