Gamer εδώ και 30 χρόνια... έχουν περάσει πολλά παιχνίδια από τα χέρια μου. Να πω πως δεν είμαι fan των roguelike παιχνιδιών - δηλαδή χάνεις και ξεκινάς από την αρχή. Μίσησα τα Demon's Souls και το Bloodborne.
Η δυσκολία για την οποία διάβαζα στα reviews είναι που με απέτρεψε από το να καθυστερήσω λίγο να αγοράσω το παιχνίδι. Να πω επίσης, πως οι επίσημες τιμές (79,99) ειναι υπερβολικές και αποτελούν επίσης αποτρεπτικό παράγοντα - εγώ το αγόρασα στα 65.
Όπως προανέφερα παίζω καθημερινά, έχω τερματίσει πάρα πολλά παιχνίδια και τα θριλερο-ειδή γενικά είναι από τα αγαπημένα μου (resident evil, silent hill, last of us 1/2, alien isolation, κτλ) - μου αρέσει ο φόβος. Εδώ δεν είχα expectation αλλά να πω πως με συνεπήρε. Είναι το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα και μου μετέδωσε το φόβο της εγκατάλειψης στο διάστημα, το πόσο σχετικός είναι ο χρόνος - μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει το άψογο voice acting και το soundtrack. Μου θυμίζει επίσης την αγαπημένη all-time-favorite ταινία, το interstellar. Δεν θέλω να πω spoilers αλλά μαγεία, με έπιανε συγκίνηση που έπαιζα. Τον έβλεπα στον ύπνο μου - πρώτη φορά που θυμάμαι να μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Ναι, το παιχνίδι είναι υπερβολικά δύσκολο... στα στατιστικά του τερματισμού είδα... 60 deaths... οι οποίοι μπορεί να είναι στο πρώτο τέταρτο, ή στο πρώτο δίωρο. Το παιχνίδι είναι τοσο καλό που μου έγινε εμμονή. Θεωρώ τον εαυτό μου καλό gamer, αλλά όχι τύπου speed-runner-καλό. Γενικά παίζω τα παιχνίδια στο easy/medium για να απολαμβάνω την ιστορία, αυτό όμως είναι άλλο πράμα.
Υπάρχει κάποιου είδους progression όμως, δεν είναι 'τελείως' από την αρχή. Στα 6 biomes (κόσμους), υπάρχουν items που πρέπει να αποκτήσεις ενδιάμεσα για να ανοίξεις πχ μια πόρτα πρέπει να πάρεις ένα κλειδί που πρέπει να φτύσεις αίμα για να το πάρεις.. αν την ανοίξεις όμως μια φορά, δε χρειάζεται να ξαναπεράσεις όλο το biome, η πόρτα παραμένει ανοιχτή στα επόμενα playthroughs.
Γραφικά, ήχος, χειρισμός, feedback ΑΠΑΙΚΤΑ. Ιστορία φοβερή, randomly/proceduraly created biomes κάθε φορα. Μετά από 20 restarts και ενδέχεται να δεις τελείως διαφορετική φιλοσοφία πίστας.
Τέλος, να πω το εξής, υπάρχει λόγος που δεν υπάρχει save στο παιχνίδι - το 'παραδοσιακό' save. Πρέπει να χάσεις για να δεις την ιστορία, η οποία ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ σε ένα loop που σε έχει παγιδεύσει στον άγνωστο πλανήτη. Αν είχε save, δεν θα είχε νόημα η ιστορία, δεν θα είχαν νόημα οι procedural πίστες, δεν θα είχαν νόημα τα randomly scattered items.
Αριστούργημα. Σίγουρα στο Top 10 αγαπημένα παιχνίδια μου όλων των εποχών!
Review μετά από 2 μήνες παιχνιδιού (και περίπου 180 ώρες):
Το πρώτο παιχνίδι που πήρα platinum! Παρόλα αυτά εξακολουθώ και το παίζω μέχρι να τα πάρω όλα 100% (όπλα, artifacts, κτλ) - τα οποία 'γεμίζουν' όσο τα χρησιμοποιείς και ανάλογα με τη σπανιότητά τους στο παιχνίδι. Από τότε που μπήκε το δισκάκι στο drive δεν το έχω βγάλει και όπως πολλοί άλλοι μου έχει χαλάσει τη διάθεση για άλλα παιχνίδια, τα οποία πια φαίνονται υποτονικά.