Θέλησα να κτίσω προοδευτικά μια θεώρηση του κόσμου όπου πάντα ξεχωρίζω αυτό για το οποίο μπορώ να μιλώ με κάποιο βαθμό σιγουριάς από αυτό που δεν γνωρίζω. Στόχος μας πρέπει να είναι να σπρώξουμε όσο γίνεται πιο μακριά τα όρια της γνώσης έχοντας όμως επίγνωση των αδυναμιών μας. Πιστεύω ότι είναι επικίνδυνο για τις κοινωνίες μας να αποξενώνονται από τις επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις. Πρέπει να τους δώσουμε τα εφόδια να κρίνουν τουλάχιστον τη σημασία τους και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους. Μισώ την ηθικολογία και τις αοριστίες. Νομίζω ότι ακόμα και τα ηθικά προβλήματα έχουν μια τεχνική διάσταση που πρέπει να καταλάβουμε για να ζήσουμε καλύτερα , φυσικά έχοντας πρώτα εντοπίσει τα γνωσιολογικά όρια μιας τέτοιας προσέγγισης. Η επιστημονική και η τεχνική πρόοδος είναι άχρηστες έως και επικίνδυνες για κοινωνίες που είναι ανάξιες να τις διαχειριστούν και να τις κατευθύνουν. Και το πιο τέλειο νομικό σύστημα είναι ατελέσφορο χωρίς την ελεύθερη συμμόρφωση σε ηθικούς κανόνες. Η έλλειψη πνευματικών αξιών δεν αντισταθμίζεται με υλικά αγαθά. Η παρακμή των κοινωνιών μπορεί να κατανοηθεί ως αποδυνάμωση των δομών και των θεσμών που επιτρέπουν τη διαμόρφωση ενός σταθερού αξιακού συστήματος κοινής αποδοχής και εξασφαλίζουν την αποτελεσματική και ασφαλή κυκλοφορία της πληροφορίας και της γνώσης. Όπως ένα αεροπλάνο δεν είναι πουλί, ένας υπολογιστής δεν είναι ανθρώπινος νους. Μου είναι δύσκολο να φανταστώ πώς τα δημιουργήματα μπορούν να ξεπεράσουν τη νοημοσύνη των δημιουργών. Όμως ίσως είναι δυνατόν να τη δαμάσουν και να την υποτάξουν. Και αυτό είναι ένα τρομακτικό σενάριο που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ. Ήταν επιθυμία και ευθύνη μου να γράψω για τη σπουδαιότητα της γνώσης ως άυλης οντότητας, ξεχωριστής από τις φυσικές οντότητες, και την ανάγκη κατανόησης των διαδικασιών ανάπτυξης και εφαρμογής της. Να δείξω πώς νέες έννοιες και μοντέλα από την Πληροφορική μάς βοηθούν να εμβαθύνουμε στη λειτουργία της ατομικής και της συλλογικής συνειδητότητας. Πώς οι κάθε είδους δομές που συνθέτουν τις κοινωνίες μας ορίζουν πάνω απ’ όλα πληροφορικά συστήματα, των οποίων η εύρυθμη λειτουργία εξαρτάται από την απρόσκοπτη και έγκαιρη ανταλλαγή αξιόπιστων γνώσεων. Ελπίζω το παρόν πόνημα να είναι η απαρχή της μύησης του αναγνώστη στην έννοια της γνώσης, στις πολλαπλές μορφές και χρήσεις της. Να του δώσει τα εφόδια για να δει τον κόσμο μέσα από το γνωσιολογικό πρίσμα, τον γνώμονα για να πράξει σωστά ως άτομο και ως πολίτης. Ι.Σ.