Ετοιμαστείτε για super περιγραφή! Μ' αρέσει να βοηθάω όσο μπορώ, γιατί κι εγώ εμπιστεύομαι και βασίζομαι πολύ στις κριτικές.
Λοιπόν, για να γνωριστούμε: είμαι από τους καμένους με τις φορητές ηλεκτρικές ψησταριές, που έχουν αποδειχθεί στον αιώνα της τεχνητής νοημοσύνης ένας γρίφος για δυνατούς λύτες. Η Adler είναι η τέταρτη που παίρνω για το εξοχικό (τις πρώτες δύο τις επέστρεψα κατευθείαν, την τρίτη τη φορτώθηκα και θα την έχω για να ψήνω.....πίτες για σουβλάκια! χαχα).
Έδωσα βάση σ' αυτό που γράφει και ο Άγγελος, ότι μια ψηστιέρα ΠΡΕΠΕΙ να έχει πολλά watt. Αυτό είναι και το μυστικό για σίγουρη επιτυχία. Με κάτω από 2.200w δεν ψήνεις, βράζεις.... δεν πα νά 'χει καπάκι κλπ, θέλει δύναμη.
Σήμερα λοιπόν η παρθενική της και είχα αγωνία όπως καταλαβαίνετε (δεν άντεχα κι άλλη αποτυχία, έλεος πια).
Η ψηστιέρα λοιπόν είναι απίθανη. Επιτέλους μια ψηστιέρα που ψήνει γρήγορα, ομοιόμορφα παντού, αποτελεσματικά και νόστιμα.
Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες (όταν δημοσιευθούν), έβαλα 4 καλαμάκια χοιρινά, μία μπριζόλα χοιρινή και ένα φιλέτο στήθος κοτόπουλο (κομμένο και ανοιγμένο στη μέση για να μην είναι παχύ).
Χρόνο ψησίματος ξέχασα (απ' την αγωνία μου) να κρατήσω, αλλά στο μισάωρο ήταν όλα έτοιμα άνετα. Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν ότι όλα έγιναν απίθανα τρυφερά!!! και νόστιμα. Κανένα τους δε στέγνωσε (ειδικά το κοτόπουλο είναι περίεργο στο ψήσιμο). Μου θύμισε επαγγελματικό ψήσιμο σε ταβέρνες!!! (τον θερμοστάτη τον είχα στο 4).
Όσον αφορά αυτό που έχει επίσης αναφερθεί στις κριτικές για "προβληματικό" χερούλι στο καπάκι και με είχε τρομάξει τόσο που δίσταζα να την παραγγείλω, προσωπικά δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Δείτε όμως στις φωτογραφίες μου, ότι υπάρχει και μία διάφανη τάπα από σιλικόνη, που εφαρμόζει εσωτερικά της τρύπας (μαζί με ροδέλα και βίδα) και απ' έξω το χερούλι μόνο του. Στη δικιά μου και τοποθετώντας τα έτσι, το χερούλι είναι μπετόν αρμέ.
Πάμε και στο "μετά", το καθάρισμα δηλαδή. Δεν θυμάμαι τί είχα διαβάσει αν πλένεται στο πλυντήριο πιάτων, αλλά προτίμησα να την πλύνω στο χέρι όταν κρύωσε. 4 τμήματα είναι προς πλύσιμο: το γυάλινο καπάκι, η εστία ψησίματος, η πλαστική βάση και το ταψάκι.
Το ταψάκι το τύλιξα με αλουμινόχαρτο (όπως κάνω πάντα στις ψηστιέρες) και τό 'βγαλα πεντακάθαρο και στεγνό. Να το τυλίγετε και να στερεώνετε το αλουμινόχαρτο με σελοτέϊπ να μη μετακινείται. Όντως είναι πολύ ρηχό, αλλά λίγα λίπη έσταξαν, οπότε δεν υπήρξε πρόβλημα.
Το γυάλινο καπάκι καθαρίζει πανεύκολα (δε μαζεύει και τίποτα ιδιαίτερο).
Η εστία είναι η πιο μπελαλίδικη, αλλά με μπόλικο υγρό πιάτων και τη μαλακή πλευρά από το σφουγγάρι κουζίνας, γίνεται τζιτζί. Μία αίσθηση λίπους παραμένει ως υφή όταν την ακουμπάς, αλλά είναι ανεπαίσθητη. Εννοείται ΔΕΝ χρησιμοποιούμε την πλευρά του σφουγγαριού με το σύρμα, γιατί θα χαραχθεί η πλάκα. Η αντίσταση είναι πολύ έξυπνα κρυμμένη στο κάτω μέρος της εστίας, ενσωματωμένη πλήρως και μη προσβάσιμη. Αυτό βοηθάει απόλυτα στο πλύσιμο χωρίς φόβο ότι θα πάρει νερά και θα κάνει μπουμ.
Τέλος, η πλαστική βάση ίσα που πιτσιλιέται ελάχιστα στις άκρες και καθαρίζει πανεύκολα (αυτή θέλει προσοχή, γιατί όντως το πλαστικό της στα πλαϊνά είναι πολύ λεπτό και σίγουρα σπάει εύκολα).
Συμπερασματικά: μη χαλάτε τη ζαχαρένια σας και τα λεφτά σας δεξιά και αριστερά σε "φτηνιάρικες" λύσεις και πειραματισμούς. Πάρτε αυτήν, μία φορά και ξενοιάστε! (χαίρομαι τόσο όταν βάζω αβίαστα 5άρια).
EDIT 23/08/23: Μετά το δεύτερο ψήσιμο και πλύσιμο (προχτές), σήμερα που πήγα να την ανάψω, μού ρίχνει το ρελέ. Προφανώς έχει πάρει νερό κάπου μέσα. Έβαλα πιστολάκι μπας και στεγνώσει, τίποτα. Τώρα την έχω στη βεράντα στον ήλιο. Ελπίζω να στεγνώσει και να δουλέψει ξανά, γιατί αλλιώς θα εγκαταλείψω το θέμα ψηστιέρα. Με τόση τεχνολογία παντού γύρω μας, μια ηλεκτρική ψηστιέρα χωρίς προβλήματα δεν μπορούμε να έχουμε.... βαρέθηκα πια....