Γενικά, ως σύστημα εκγύμνασης, τα λάστιχα είναι μια εφυέστατη εφεύρεση! Εξαιρετικά βολικά και ικανά να προσφέρουν εντυπωσιακά αποτελέσματα, αν τα χρησιμοποιήσει κανείς με μεθοδικό τρόπο. Με την βοήθεια μιας πόρτας και ενός σκαμπό, εκμεταλλευόμενος τις διαφορετικές γωνίες (από όρθια, καθιστή ή ξαπλωμένη θέση) και τις αποστάσεις των έλξεων (για αυξομείωση της αντίστασης) μετατρέπονται σε ένα ολοκληρωμένο γυμναστήριο, που παρέχει μια τεράστια ποικιλία ασκήσεων! Δυστυχώς όμως, στην συγκεκριμένη περίπτωση (όπως αναφέρουν και άλλοι χρήστες)...«ότι πληρώνεις παίρνεις». Το υλικό τους, δεν είναι και το πλέον ανθεκτικό. Σε αυτή την χαμηλή τιμή, δεν είχα αυταπάτες για την ανθεκτικότητα τους, γιαυτό προνόησα και αγόρασα 2 σετ. Και πράγματι, όπως το είχα προβλέψει: μετά από μια βδομάδα 20λεπτης καθημερινής χρήσης της πρώτης συσκευασίας, κόπηκε πρώτα το μπλέ λάστιχο. Το ευτύχημα ήταν οτι κόπηκε στην άκρη του, οπότε το ξανάδεσα στον γάντζο -ελάχιστα πιο κοντό- χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Την τρίτη βδομάδα κόπηκε το πράσινο. Μόνο που αυτό κόπηκε ακριβώς στη μέση! Στο σημείο δηλαδή, που κάνει γωνία περασμένο από τον ιμάντα ανάρτησης της πόρτας, ο οποίος κατά την άσκηση μαζεύεται και διπλώνει σε μια στενή (σχεδόν κοφτερή) πτύχωση. Την τέταρτη βδομάδα ξανακόπηκε το μπλέ, αυτή τη φορά όμως στο ίδιο ακριβώς σημείο και με τον ίδιο τρόπο, όπως το πράσινο. Αμέσως βρήκα έναν μεγάλο ανθεκτικό πλαστικό κρίκο (από κουρτίνα) και τον έδεσα στον ιμάντα ανάρτησης της πόρτας, ώστε η καμπύλη επιφάνεια του κρίκου να αμβλύνει κάπως την τριβή των υπόλοιπων. Παρατήρησα όμως και μια σημαντική φθορά (είχε σκιστεί σχεδόν στο μισό πλάτος) του ιμάντα, στο σημείο που μένει πίσω από την πόρτα, εκεί όπου λογικά ασκείται και η μεγαλύτερη καταπόνηση. Βέβαια, να σημειώσω εδώ, ότι σταδιακά τα ζόρισα σκληρά (συνήθως τα χρησιμοποιούσα κατά τριάδες ή τετράδες) σε ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης (ήθελα να αποκαταστήσω κάποιο πρόβλημα παλιού τραυματισμού στον ώμο) και κατά κόρον με τη χρήση του ιμάντα ανάρτησης πόρτας. Αν τα χρησιμοποιούσα χωρίς να διπλώνουν στον ιμάντα (απλωμένα σε ολόκληρο το μήκος τους δηλαδή) πιστεύω πως θα άντεχαν περισσότερο. Όμως έτσι, θα απαιτούσαν πολύ μεγαλύτερο χώρο, για να τεντωθούν και θα περιοριζόταν το εύρος των γωνιών και συνεπώς η ποικιλία στην εκτέλεση των ασκήσεων (π.χ. για κατακόρυφη καθιστή έλξη, θα χρειαζόταν μια πόρτα ύψους 3μέτρων, για να τεντωθεί αποδοτικά ολόκληρο το λάστιχο!).
Συμπέρασμα: Για προθέρμανση πριν από ασκήσεις με βάρη ή για αποθεραπεία, εκεί δηλ. όπου απαιτείται μικρή έως μέτρια αντίσταση, νομίζω οτι δεν θα σας απογοητεύσουν. Ακόμα και για τακτική συντήρηση φυσικής κατάστασης, αποτελούν μια ικανοποιητική λύση. Για βαρύτερη καταπόνηση όμως (μυική ενδυνάμωση που προσομοιάζει στα κλασικά βάρη) θα πρότεινα να αναζητήσετε κάτι πιό αξιόπιστο.
Επειδή οι ανάγκες άσκησης του κάθε ανθρώπου, είναι μεταβαλλόμενες και πολύ εξατομικευμένες, νομίζω οτι είναι απαραίτητο να ενημερωθεί κανείς, να ψάξει αρκετά και να δοκιμάσει, πριν καταλήξει σε αυτό που του ταιριάζει απόλυτα.