Μέχρι τώρα έχουν υψωθή αρκετές φωνές που ζητούν αναβάπτιση της Λατρείας μας στην πρωτοχριστιανική της μήτρα. Οι περισσότερες, όμως, συνδέουν το αίτημα αυτό με την ανάγκη για επιστροφή στην απλότητα, για απαλλαγή από το εξεζητημένο και διασπαστικό. Έχουν απόλυτο δίκιο, αλλά δεν είναι αρκετό, γιατί στο σημερινό καθεστώς διακυβεύεται η αλήθεια της Εκκλησίας. Η λειτουργική ευσέβεια και αγωγή δεν μπορεί να είναι παρά εφαρμοσμένη αλήθεια, διαφορετικά αποτελεί συναισθηματικό υποκειμενισμό.

Από την άλλη το κήρυγμα, που όλοι έχουμε την εμπειρική βεβαιότητα ότι πάσχει βαριά. Το κήρυγμα δεν απαιτεί απλώς αναβαπτισμό στην εκκλησιολογία, αλλά επιπλέον και επάνοδο της κοινής λογικής, συναισθηματική νοημοσύνη, ανάκτηση επαφής με την εποχή μας και άλλες δεξιότητες οι οποίες δεν αποκτώνται με τεχνικές. Αν πραγματικά ενδιαφέρεται να αποκαταστήσει το κήρυγμα στην ποιότητα την οποία έχουμε ανάγκη, η Εκκλησία μας έχει να πάρει στα σοβαρά τις ιερατικές κλίσεις, την εκπαίδευση των κληρικών μας, την εσωτερική της οργάνωση, την επιμόρφωση και εν γένει σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής της.

Πόσα από τα παραπάνω μπορούν, λοιπόν, να πραγματοποιηθούν; Το τι μπορούμε να καταφέρουμε θα εξαρτηθή από την ειλικρίνεια της προαίρεσής μας. Τα υπόλοιπα είναι εργασία του Αγίου Πνεύματος.