Θεώρηση του σώματος και της ψυχής ως δύο όψεων μιας και μοναδικής ουσίας. Στη μεταξύ τους σχέση τα δύο τούτα νοούνται ως ύλη και μορφή. Η ψυχή ως εντελέχεια του ατόμου. Ο Αριστοτέλης, γιος του ιατρού Νικόμαχου γεννήθηκε στα Στάγιρα το 384 π.Χ. Για τα πρώτα έτη της ζωής του οι πληροφορίες είναι ελάχιστες. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών πήγε στην Αθήνα για να φοιτήσει στην Πλατωνική Ακαδημία. Εκεί έμεινε είκοσι χρόνια, από το 367 ως το 348 π.Χ., οπότε πέθανε ο Πλάτων. Τότε ο Αριστοτέλης έφυγε για την Άσσο της Τρωάδας και μετά από τριετή παραμονή εκεί πήγε στη Λέσβο και στη συνέχεια στη Μακεδονία, όπου ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση του βασιλόπαιδα Αλέξανδρου. Όταν ο μαθητής του ανήλθε στον θρόνο, ο Αριστοτέλης εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ίδρυσε τη σχολή του, το Λύκειον. Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου (323 π.Χ.), η παραμονή του φιλοσόφου στην Αθήνα κατέστη δυσχερής. Αναγκάστηκε να καταφύγει στη Χαλκίδα, πατρίδα της μητέρας του, όπου πέθανε το 322. Πνεύμα καθολικό, ο Αριστοτέλης δημιούργησε μεγάλο σε έκταση και αξία φιλοσοφικό και επιστημονικό έργο. Γνωσιοθεωρία, λογική, θεολογία, φυσική, βιολογία, ψυχολογία, ηθική, πολιτική φιλοσοφία, αισθητική είναι οι κύριοι γνωστικοί τομείς που ερεύνησε και μελέτησε. Ο Αλεξανδρινός Έρμιππος υπολόγιζε τα έργα του Αριστοτέλη σε 400. Μέχρι εμάς σώθηκαν κατάλογοι που περιλαμβάνουν 143 τίτλους έργων του. Ο Διογένης Λαέρτιος υπολόγιζε τον αριθμό των στίχων των Αριστοτελικών συγγραμμάτων σε 44 μυριάδες. Η επίδραση του έργου του στη διαμόρφωση της παγκόσμιας σκέψης, ήταν για αιώνες, και παραμένει, ισχυρή. [Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]