24/5/24
Έστρωσε αρκετά το ηχείο οπότε τα συμπεράσματα είναι τα εξής : το "σ"που ακούγεται σαν "θ" υπάρχει μόνο όταν υπάρχει στην εγγραφή, απλώς τόσο φωτεινό και up front που είναι και με τέτοιο ενθουσιώδες tweeter (που για να πούμε και την αλήθεια, βάζει το woofer λίγο σε δεύτερη μοίρα, δηλ. αν, τουλάχιστον, έπαιζε λίγο χαμηλότερα θα ήταν διαφορετικός και πιο ισσοροπημένος ο ηχητικός του χαρακτήρας - πάντως είναι προφανές ότι η εταιρεία αυτόν τον ήχο ήθελε), το φανερώνει πολύ περισσότερο από άλλα ηχεία και πρέπει να το αποδεχτείς, γιατί, ούτως ή άλλως, υπάρχει και απλώς το ηχείο δεν συγχωρεί και δεν στο κρύβει καθόλου - αλλά πάντως, γενικά, έχει λίγο (ή και παραπάνω από λίγο) sibilance και αυτό πρέπει να το πάρετε υπ' όψη σας (εδώ θα πω και ότι δεν καταλαβαίνω τα reviews, που μιλάνε για "tonally, nicely judged speakers with sweet treble that has still plenty of bite", πράγμα που δεν βλέπω να ισχύει - το ηχείο έχει βέβαια μουσικότητα και μελωδικότητα, όμως δεν είναι γλυκό και συγχωρητικό αλλά ζωντανό, νευρώδες και αποκαλυπτικό και δεν χαρίζεται). Κάποιες φορές το έπαιζα χωρίς να ενεργοποιώ το source direct του ενισχυτή, που ήταν μια εναλλακτική για να παίζει πιο μαλακά (και δούλευε πραγματικά, δοκιμάστε το), αλλά ταυτόχρονα καταλάβαινα ότι κάπως αλλοιωνόταν ο ήχος του και κάτι έχανα σε καθαρότητα, ζωντάνια, πληροφορία ίσως, αλλά ιδιαίτερα ηχόχρωμα.
Βέβαια να ξέρετε ότι με το κατάλληλο καλώδιο όλα μπορούν να έρθουν στα μέτρα μας, όπως έκανα με κάποια boston cs 26 mk II (ναι, έχω και απ' αυτά), που είχαν πολύ οξύ πρίμο και έκαναν και σαν "θ" το "σ", και όλα εξαφανίστηκαν με άλλο (πιό μαλακό) καλώδιο και το ηχείο παίζει υπέροχα και θα έλεγα ότι ο ήχος του είναι από τους καλύτερους, δηλ. έχει σημασία και με τι παίζεις το κάθε ηχείο (μηχανήματα, καλώδια κτλ. - εξ άλλου ο ήχος στο hi fi είναι σε μεγάλο βαθμό και θέμα ταιριάσματος).
Πάντως, γενικά, αυτό το ηχείο είναι μια κατηγορία από μόνο του. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι άλλο αντίστοιχο στην αγορά.
Τώρα ξαναγύρισα στα spektor 2, και από τη μια μεριά γλυκάθηκε το αυτί μου, από την άλλη θα μου λείψει αυτή η τρομερή καθαρότητα και αποκαλυπτικότητα των oberon, και το αστείο είναι ότι τα spektor που μου φαινόντουσαν πολύ φωτεινά, σε σχέση με τα oberon δεν είναι καθόλου φωτεινά, αλλά σε σχέση με άλλα ηχεία είναι βέβαια πιο φωτεινά. Από τη μια μεριά πήγα σε κάτι θαυμάσιο και πιο ξεκούραστο, από την άλλη έχασα αυτή την εξωπραγματική καθαρότητα και διαγραφή του ήχου.
Οπότε αν θέλετε dali, για καλό budjet μικρό ηχείο, διαλέγετε και παίρνετε, το θαυμάσιο spektor 2 που, εκτός των άλλων, δεν σας κουράζει καθόλου, είναι πιο μπασαρισμένο και γεμάτο και είναι και εύκολο ταίριασμα, αλλά στην τιμή που έχει τώρα σας κλέβουν ασύστολα γιατί είναι πολύ φτηνότερο στην πραγματικότητα ή το ακριβότερο (δηλ. άλλης κατηγορίας τιμής) oberon 1 με την μοναδική ζωντάνεια, και την αστραφτερή, κρυστάλλινη καθαρότητα και σαφήνεια, αλλά που έχει μια τάση τονισμού του "σ" αν δεν συνδυαστεί με, τουλάχιστον, τα κατάλληλα καλώδια για να κατευνασθεί αυτός ο υπερενθουσιασμός του, αν αυτός σας είναι πρόβλημα βέβαια, γιατί μπορεί και να σας ενθουσιάζει. Το μόνο άλλο ηχείο που μου έρχεται στο μυαλό, από αυτά που έχω δοκιμάσει -που δηλαδή να αξίζει πραγματικά-, στην κατηγορία τιμής του oberon 1, αλλά πολύ μεγαλύτερο σε όγκο, είναι το εξαιρετικό q 3030i (άλλο ηχείο βέβαια με περισσότερο όγκο και μπάσο, αλλά και εντελώς άλλη, διαφορετική προσέγγιση στον ήχο).
12/5/24
Επειδή διάβασα στην αξιολόγηση κάποιου άλλου φίλου αγοραστή ότι υπάρχει περισσότερο "θ" παρά "σ", αποφάσισα να προσέξω καλύτερα και όντως παρατήρησα κάτι τέτοιο σε αρκετές περιπτώσεις.
Επειδή κανένα review δεν ανέφερε αυτό το πράγμα, αποφάσισα να το ψάξω και άκουγα συγκεκριμένα κομμάτια, σε αντιπαράθεση, από άλλο ηχείο και από το oberon.
Τελικά νομίζω ότι αυτό που ακούγεται στο oberon, υπάρχει στην εγγραφή, αλλά σε άλλα ηχεία, λιγότερο αποκαλυπτικά και φωτεινά, δεν γίνεται τόσο αισθητό και παρ' ότι υπάρχει, το περνάς λίγο στο "ντούκου" (πάντως βρήκα και κομμάτι που στο άλλο ηχείο ακουγόταν καλύτερα το "σ", είχε μια αιχμή που το άλλαζε από "θ", ενώ στο oberon δεν υπήρχε αυτή η αιχμή προς τα πάνω).
Ίσως αυτή η φωτεινότητα στις μεσοϋψηλές, η ακρίβεια και η αποκαλυπτικότητα του oberon το κάνει πιό αισθητό ή ίσως και κάτι άλλο, δεν ξέρω αυτή τη στιγμή. Δηλ. το oberon ίσως δεν είναι και τόσο συγχωρητικό και τα ακούς όλα. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ (ή και σχεδόν καθόλου) ΣΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΤΟΥ "σ" ΠΡΟΣ ΤΟ "θ", ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟ oberon ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΕΛΕΙΑ (πάντως μια τάση για sibilance την έχει προς το παρόν - δεν ξέρω αν μειωθεί ή φύγει αργότερα - για μένα και να υπάρχει δεν τρέχει τίποτα, δεν χάθηκε ο κόσμος).
Οπότε θα περιμένω να στρώσει καλά το ηχείο, να "λυθούν" εντελώς τα μεγάφωνα, μήπως μαλακώσει αυτό το φαινόμενο και γίνει πιο συγχωρητικό το ηχείο, γιατί δεν υπάρχει και τίποτα άλλο που μπορείς να πεις γι' αυτό το εκπληκτικό μικρό ηχείο, που όταν το "ταϊζεις" με καλές εγγραφές (και όχι μόνο) και από καλά μηχανήματα, δεν πιστεύεις στ' αυτιά σου.
Πάντως, προσωπικά, σαφώς με ενδιαφέρει ένα ηχείο να μην εκθέτει πολύ, ατέλειες εγγραφών, ας είναι και το καλύτερο του κόσμου.
Ας στρώσει εντελώς λοιπόν και το ξαναβλέπουμε, αλλά αν παραμείνει θα είναι κάτι απογοητευτικό, γιατί κατά τα άλλα ο ήχος είναι κρύσταλλο και το ηχείο ένα μικρό θαύμα που σε "καρφώνει" στην μουσική, δεν την παρακολουθείς απλά σαν παρατηρητής.
Και επίσης, συγχαρητήρια στον Σπύρο Γ. που το πρόσεξε και το ανέφερε.
Εγώ δεν είχα δώσει και πολύ σημασία στην αρχή γιατί θεώρησα ότι με το ηχείο σφιγμένο ακόμα, σίγουρα θα ήταν και σφιγμένος ο ήχος και ήταν νωρίς για να προσέξω κάθε λεπτομέρεια, π.χ. για να μ' αρέσουν τα πρίμα του spektor 2 πέρασε αρκετός χρόνος ακροάσεων, οπότε και για το πόσο καλά και εκτεταμένα είναι τα πρίμα του oberon θα αφήσω να περάσει χρόνος για να αποφασίσω - όμως νομίζω ότι διαφωνώ σε κάτι με τον Σπύρο Γ., εγώ θεωρώ ότι το tweeter έχει μάλλον λίγο περισσότερο "μέταλλο" από όσο θα ήθελα, είναι πολύ ενθουσιώδες και παρ' ότι συνεισφέρει πολύ στο fun factor (κάθε ακρόαση είναι μια ζωντανή εμπειρία, είναι σαν μια περιπέτεια "αλά" Ιντιάνα Τζόουνς, με μια δόση υπερβολής βέβαια) πρέπει να χαλαρώσει λίγο για να πάνε ακόμα πιο καλά τα πράγματα (και ίσως να ευθύνεται αρκετά για το θέμα με το "σ").
-------------------------------
Δεν μπόρεσα να αντέξω στον πειρασμό και τα αγόρασα παρ' ότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα αγοράσω άλλο ηχείο. Τα πήρα γύρω στα 352 ευρώ, μια από τις χαμηλότερες τιμές που εμφανίζεται που και που στην αγορά.
Δεν νομίζω ότι θα γράψω πάρα πολλά λόγια (αν και τελικά δεν το απέφυγα).
Κατ' ευθείαν out of the box, χωρίς στρώσιμο, παθαίνεις σοκ.
Εδώ αποκτά το πραγματικό της νόημα η φράση "ήχος κρύσταλλο".
Εξωπραγματική καθαρότητα, σαφήνεια και λεπτομέρεια.
Για το μέγεθός τους έχουν καλό μπάσο (δηλ, δεν σε αφήνουν ανικανοποίητο, χωρίς βέβαια να μπορούν να ανατρέψουν τους νόμους της φυσικής και χωρίς να έχει επιμείνει η dali να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερο μπάσο γίνεται από ένα τόσο μικρό ηχείο, αλλά ποιός ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο με τέτοιο ήχο), οι υψηλές συχνότητες είναι θαυμάσιες και άφησα τελευταία την μεσαία περιοχή, η οποία, κατά το συνήθειο της dali, είναι φωτεινή και συγκλονιστική, με φοβερό ηχόχρωμα, δηλ. πέραν πάσης κριτικής και γενικά ο ήχος τους κάνει τον ήχο άλλων ηχείων να μοιάζει άχρωμος, "ασπρόμαυρος" και αδιάφορος.
Όλα είναι τόσο καθαρά, κρυστάλλινα, με σαφέστατα όρια και χώρο που καταλαμβάνουν, με εξαιρετική τοποθέτηση στον χώρο και τρισδιάστατη αίσθηση που δεν υπάρχει περιθώριο για οποιοδήποτε παράπονο.
Σίγουρα είναι σε άλλη κατηγορία από τα εκπληκτικά spector 2, που για μια ακόμη φορά θα πω ότι πωλούνται σε απαράδεκτη τιμή πλέον, και το μόνο που θα έμενε να καταλάβω είναι ποιο έχει πιο πολύ συναίσθημα στον ήχο (δηλ. το συγκινησιακό στοιχείο, κάτι στο οποίο όμως νομίζω ότι τα spector 2 είναι αξεπέραστα), πράγμα που βαριέμαι να κάνω τώρα (θα το κάνω όμως κάποτε, κλασσικά, με το "hard to thrill" από τον δίσκο the "the road to escondido" της συνεργασίας j.j.cale με eric clapton).
Μόνη αντίρρηση, το κάλυμμα τους, που δεν είναι ένα πλαίσιο με το πανάκι του, αλλά ένα ενιαίο κάλυμμα με κυψελοειδείς τρύπες μπροστά από τα μεγάφωνα, κάτι που θεωρώ ότι στρογγυλεύει και μπλοκάρει κάπως τον ήχο και δεν είναι και μαγνητικό για να αφαιρείται και επανατοποθετείται εύκολα.
Τελικά τα περιοδικά ήχου που τα έχουν τεστάρει έχουν απόλυτο δίκιο που θεωρούν ότι παίζουν σαφώς πάνω από την κατηγορία τους.
Για μένα, ένα μικρό (λόγω μεγέθους) θαύμα. Απίστευτα. Ηχεία που συνδέουν πραγματικά τον ακροατή με την μουσική μεταφέροντας το μήνυμά της. Ξεχνάς τα πάντα και ακούς.
Δεν είναι από τα πράγματα που τα εκτιμάς και σου αρέσουν γενικά, είναι από αυτά που η σχέση σου είναι σχέση αγάπης, λατρείας.
2η φορά που το γράφω αυτό μετά τα spector 2, τα οποία όμως παρ' ότι είναι εμφανώς κατώτερης κατηγορίας και έχουν και τα τρωτά τους σημεία π.χ. κάτι παραπάνω απ΄ όσο πρέπει στα ανώτερα μεσαία-κατώτερα ψηλά και γενικά δεν έχουν αυτή την απίστευτη καθαρότητα και σαφήνεια που είναι άλλου επιπέδου, την ισορροπία, την ομοιογένεια, τη συνεκτικότητα και τον αέρα ανωτερότητας των oberon, όπου τίποτα δεν είναι κάτι λιγότερο από εξαιρετικό, ίσως μπορεί να τα αγαπήσεις περισσότερο γιατί έχουν και κάποιες αδυναμίες, είναι πιο mortal (και σίγουρα πιο συγχωρητικά-πράγμα πολύ σοβαρό, ενώ στην περίπτωσή μας "ουδεν κρυπτόν υπό τα oberon" που θα στα φανερώσουν όλα) και πολλές φορές αγαπάς περισσότερο κάτι που έχει και τις αδυναμίες του παρά κάτι τέλειο.
Αυτή τη στιγμή έχω φάει λίγο κόλλημα με τα oberon αλλά οπωσδήποτε, μάλλον σύντομα, θα έρθει η ώρα που θα ξαναθυμηθώ και τα εκπληκτικά spektor, που ίσως να αποδειχτούν και πιο ξεκούραστα, και δεν σημαίνει ότι τα ξέχασα επειδή πήρα τα oberon.
Σ.Δ.

Όταν τα παρέλαβα, περίμενα από τον κούριερ να μου φέρει και το άλλο κουτί, με το δεύτερο ηχείο. Δεν υπήρχε δεύτερο κουτί! Και τα δύο ηχεία ήταν συσκευασμένα σε αυτό το μικρό κουτί! Τόσο μικρά ηχεία είναι! Κι ενώ περιμένεις, από ηχεία τέτοιου μεγέθους να υστερούν στην αναπαραγωγή των χαμηλών, τα μπάσα τους είναι απίστευτα εκτενή, για το μέγεθος τους. Αυτή ήταν η δεύτερη έκπληξη! Θετική εντύπωση προκαλεί, επίσης, η ικανότητα τους να εξαφανίζονται από το χώρο ακρόασης, να παράγουν ήχο τριών διαστάσεων, που επεκτείνεται πέρα από τις διαστάσεις, που ορίζουν τα άκρα στα οποία έχουν στηθεί. Ο χώρος γεμίζει με μουσικά όργανα και φωνές. Τα μεσαία δεν είναι προβολικά ή λαμπρά, παρουσιάζονται με όσο σώμα χρειάζεται. Η δυσάρεστη έκπληξη είναι οι ανώτερες υψηλές συχνότητες, που αναπαράγονται υπερβολικά στρογγυλεμένες και σε κάποιες ηχογραφήσεις είναι μάλλον ελλιπείς. Είναι φτωχές τόσο σε ποιότητα, όσο και σε έκταση. Περισσότερο πλαστικές παρά μεταλλικές. Περισσότερο «Θ» παρά «Σ». Κάποια πράγματα, όμως, πρέπει να δικαιολογήσουν τη χαμηλή τιμή αγοράς τους. Μέτρια πρίμα και όχι τέλειο φινίρισμα είναι, θεωρώ, τα μόνα τους μειονεκτήματα. Τα χαμηλά τους, η ποιότητα των μεγαφώνων τους, η απροβλημάτιστη τοποθέτηση τους ακόμα και κρεμαστά στον τοίχο και η τρισδιάστατη αναπαραγωγή ήχου, είναι χαρακτηριστικά ηχείων μεγαλύτερης κατηγορίας τιμής. Με ένα μικρό συμβιβασμό στα σημεία που προανέφερα, η αγορά τους κρίνεται άριστη. Και διπλάσιο κόστος αγοράς να είχαν, πάλι θα τα θεωρούσα καλή αγορά. Τα συνιστώ ανεπιφύλακτα! ( Marantz PM7000N - QED XT40 - SONY DVP-NS90V - REGA planar 1 )

Εξαιρετική διαύγεια, πολύ καλά με φωνές, θέλουν καλές βάσεις. Κάπως έντονα πρίμα αλλά οχι ενοχλητικά. Παίζουν 25cm απο τοιχο, με Denon PMA 1510, Marantz CD 6006 με DAC Chord 2Qute.
Τιμή αγοράς 250€

Θα Μπορούσε Να Κόστιζε Πολύ Παραπάνω ! Στιβαρή Κατασκευή , Ποιοτικό Φινίρισμα Και Ακροδέκτες Με Την Σίτα ! Πεντακάθαρος Ήχος Με Κορυφαία Μεσαία & Πρίμα. Μπάσο Όσο Χρειάζεται , Και Φοβερή Κιθάρα , Νομίζεις Ότι Βρίσκονται Δίπλα Σου ! ! ! Loudness & Source Direct On.
( Όχι Πάντα Βέβαια )
Τα Ηχεία Παίζουν Με Τον Denon PMA-520 , & Τα real cable spvim250 .... Τέλειο Πάντρεμα Αυτών Των 3 ! ! !